Γράφει η Άννα Αναστασοπούλου
Περιμένοντας για ώρα στο σαλόνι του θεραπευτικού κέντρου να τελειώσει η μικρή το μάθημα αναρωτιέμαι πόσες ώρες όλα αυτά τα χρόνια έχω περάσει περιμένοντας και ελπίζοντας. Γυρίζω πίσω και πιάνω την αρχή του νήματος. Όλα έδειχναν «φυσιολογικά» όπως λένε οι γιατροί, φυσιολογική γέννα, φυσιολογικά τα κιλά και το ύψος του μωρού. Πράγματι έτσι κύλησαν τα δυο πρώτα χρόνια, μέχρι που κάποια στιγμή, εκεί γύρω στα δυόμιση, άρχισε κάτι να μου μοιάζει διαφορετικό. Είχα βλέπετε την εμπειρία των δυο προηγούμενων παιδιών και ήξερα πάνω κάτω πώς πρέπει να είναι και πώς να αντιδρά ένα παιδί σ΄ αυτήν την ηλικία. Το ταξίδι φαινόταν ίδιο, όμως σαν κάπου αλλού να πηγαίναμε.
Νέοι όροι μπήκαν στο λεξιλόγιο μου, συναισθηματική νοημοσύνη, ψυχοκινητική καθυστέρηση, αισθητικοαντιληπτική ανάπτυξη.
Στο οικογενειακό περιβάλλον φάνταζα η τρελή του χωριού που κάτι έβλεπα πως έχει το παιδί, «μια χαρά είναι το παιδί, είσαι υπερβολική» έλεγε η μάνα μου. Έκλεισα τα αυτιά μου και άκουσα το ένστικτό μου, αλάνθαστο το άτιμο. Άρχισα να παρατηρώ με κάθε λεπτομέρεια από το πως ανασαίνει, πως κοιτάει, πως τρώει, πως, πως, πως, πως όλα. Ανάπτυξη στο μηδέν για ένα χρόνο, ίδιο βάρος, ίδιο ύψος, ίδια αντίληψη.
Εκείνο τον καιρό διάβαζα μετά μανίας ένα περιοδικό, που μίλαγε για το σώμα και την ευεξία, γιατί ήθελα να χάσω τα κιλά από τις δυο απανωτές γέννες και έπεσα πάνω σε ένα μικρό μονόστηλο άρθρο που περιέγραφε, με λίγα λόγια, ακριβώς την κατάσταση του παιδιού μου εκείνο το διάστημα. Για καλή μου τύχη είχε όλες τις πληροφορίες για το που έπρεπε να απευθυνθώ: Νοσοκομείο Παίδων, Τμήμα αύξησης και ανάπτυξης. Τηλ: 210 7785765 – 210 7726850-51.
Τηλέφωνο, ραντεβού και να΄ μαστε. Αφού πέρασα ένα τεστ ερωτήσεων για το πώς ήταν η γέννα, αν ήμουν αλκοολική, αν έκανα χρήση ναρκωτικών ουσιών και τι κληρονομικά κουβαλάει το DNA μου, περάσαμε στο κυρίως πιάτο. Ξεσκόνισμα γερό στη μικρή, εξετάσεις που δεν είχα ξανακούσει ότι υπάρχουν. Καμιά μορφολογική ανωμαλία. Ύψος, βάρος, λόγος, κίνηση, συναίσθημα, έλεγχος μέρος Β’. Λόγος; Κίνηση; Συναίσθημα; Καλώς ήρθατε στο magic bus. Ένας καινούργιος κόσμος ανοίγεται μπροστά σας. Είστε έτοιμοι; Όχι βέβαια, ποτέ δεν είσαι έτοιμος για ένα ταξίδι στα ξαφνικά.
Έχετε δει την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων; Κόντυνα. Θα μου πεις «κι άλλο; Που να πας από το 1,55;». Κι άλλο, φίλοι μου, κι όχι για να περάσω την ξύλινη πορτούλα στο δέντρο αλλά για να βλέπω ότι βλέπει η μικρή. Νέοι όροι μπήκαν στο λεξιλόγιο μου, συναισθηματική νοημοσύνη, ψυχοκινητική καθυστέρηση, αισθητικοαντιληπτική ανάπτυξη. Αρχίσαμε μαθήματα λογοθεραπείας και εργοθεραπείας, δύο φορές την εβδομάδα. Ακολουθούσα πιστά τις οδηγίες που μου έδιναν οι θεραπευτές, στα πέντε γίνεται η πρώτη αναφορά προόδου: Το παιδί παρουσιάζει πρόοδο στην αυτοεξυπηρέτηση όσο και στην επικοινωνία. Χρειάζεται παρέμβαση για το συντονισμό του στις αδρές κινήσεις, βελτίωση στην ανταπόκριση σε σύνθετες εντολές, αύξηση του λεξιλογίου. Όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε, χρειάζονται χρόνο για να γίνουν μα πιο πολύ χρειάζονται αποδοχή κι αγάπη.
Έμαθα να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια –εγώ ζήταγα ένα τοστ και το παιδί ζήταγε ένα ψωμί σαλάμι τυρί ψωμί- ποια από τις δυο μας ζήταγε το σωστό;
Άλλαζε το παιδί, βελτιωνόταν, άλλαζα κι εγώ μαζί του. Έμαθα να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια –εγώ ζήταγα ένα τοστ και το παιδί ζήταγε ένα ψωμί σαλάμι τυρί ψωμί- ποια από τις δυο μας ζήταγε το σωστό; Εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω του ανθρώπους-αγγέλους βοηθούς, θα βάλω μόνο τα μικρά τους ονόματα για ευνόητους λόγους. Ελένη, Αγγελική, Θεανώ, Χάρη, Νάντια, Αντέλα και θα πω πως σας είμαι ευγνώμων στους αιώνες.