Έκανε τα πάντα με τον δυσκολότερο τρόπο. Έτσι γράφει η επιτύμβια πλάκα της. Η Ρουθ Ελίζαμπεθ "Μπέτι" Ντέιβις που γεννήθηκε στις 5 Απριλίου του 1908 και πέθανε στις 6 Οκτωβρίου του 1989, "ιερό τέρας" του αμερικάνικου κινηματογράφου και πρωταγωνίστησε σε πολλές κλασσικές ταινίες της χρυσής περιόδου του αμερικάνικου κινηματογράφου.
Προτάθηκε 11 φορές για Βραβείο Όσκαρ και το κέρδισε δύο φορές. Η καριέρα της διήρκεσε περίπου εξήντα χρόνια και τα σκαμπανεβάσματα που έζησε κατά τη διάρκειά της θυμίζουν τραινάκι του τρόμου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει δεύτερη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
Η Μπέτι Ντέιβις γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη. Το όνομα Μπέτι το υιοθέτησε από το μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ Η εξαδέλφη Μπέτι. Σπουδάζει χορό, ενώ ταυτόχρονα φοιτά στη δραματική σχολή έχοντας για συμφοιτήτριες την Κάθριν Χέπμπορν και την Λουσίλ Μπολ. Κερδίζει μικρούς ρόλους στο θέατρο και το 1930 την καλούν από τη Universal, για δοκιμαστικό. Παρόλο που απείχε από το στερεότυπο της ομορφιάς των σταρ του Χόλυγουντ της εποχής. Κερδίζει ένα συμβόλαιο, αλλά οι πρώτες της ταινίες αποτυγχάνουν.
Η Universal τη διώχνει αλλά η τύχη της χαμογελά όταν υπογράφει στην Γουόρνερ και επιμένει να παίξει το 1934 το ρόλο μιας αντιπαθητικής κι αδίστακτης γυναίκας, τόσο που καμιά απ' τις σταρ της εποχής εκείνης δεν ήθελε να τον παίξει. Ο Γουόρνερ είναι αρχικά διστακτικός να τη δανείσει στην Κολούμπια, αλλά η Ντέιβις τον πείθει γυρίζοντας ως αντάλλαγμα μια ακόμη ταινία που δεν είναι της αρεσκείας της για τη Warner. Όταν βγαίνει η ταινία στους κινηματογράφους, οι κριτικοί την αποθεώνουν αναφέροντας ότι πρόκειται για την καλύτερη ερμηνεία που έχει δοθεί ποτέ από Αμερικανίδα ηθοποιό στη μεγάλη οθόνη. Παρά της ευνοϊκές κριτικές όμως, η Ντέιβις δεν προτείνεται για βραβείο όσκαρ, κάτι που προκαλεί την οργή του τύπου και του κόσμου του θεάματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ακαδημία να επιτρέψει στους ψηφοφόρους να διαλέξουν, άσχετα με τους προκαθορισμένους υποψήφιους.
Το μίσος με την Τζόαν Κρόφορντ
Το 1935 πρωταγωνίστησε στο Μια επικίνδυνη γυναίκα με τον Φράντσο Τόουν. Στα γυρίσματα της ταινίας φημολογείται ότι ερωτεύτηκε τον συμπρωταγωνιστή της, ο οποίος εκείνη την περίοδο είχε σχέση με τη Τζόαν Κρόφορντ. Ο Τόουν στη συνέχεια παντρεύτηκε την Κρόφορντ, κάτι που δημιούργησε αντιπάθεια ανάμεσα στις δυο γυναίκες η οποία θα μεγάλωνε με την πάροδο των χρόνων. Η μυθική αυτή σχέση μίσους δημιούργησε μέσα στο χρόνο χιλιάδες ιστορίες, αληθινές και φανταστικές με αποκορύφωμα τη συνάντηση των δυο σταρ το 1962 στην ταινία τρόμου Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν; (What Ever happened to Baby Jane) του Ρόμπερτ Όλντριτς. Η Ντέιβις πίστευε ότι ο ρόλος της ως πρώην παιδί θαύμα Μπέιμπι Τζέιν Χάτσον θα αναβίωνε την καριέρα της. Καταπνίγοντας τον εγωισμό της, συνεργάστηκε με την μισητή της αντίπαλο χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν τελείωσαν τα γυρίσματα, με εκτόξευση αρνητικών δηλώσεων κι από τις δυο πλευρές, ενώ στο μεταξύ η Ντέιβις έλαβε και την ενδέκατη υποψηφιότητα για Όσκαρ, ενώ η Ακαδημία προσπέρασε την Τζόαν Κρόφορντ.
Η Κρόφορντ πικραμένη τότε, στράφηκε δημόσια εναντίον της Ντέιβις και ζήτησε από τις υπόλοιπες υποψηφίους να την αφήσουν να παραλάβει εκείνη το βραβείο σε περίπτωση νίκης τους, εάν εκείνες ήταν απούσες. Η Ντέιβις, της οποίας η ερμηνεία είχε λάβει πολύ καλές κριτικές, θεωρείτο το φαβορί αλλά το βράδυ της απονομής το βραβείο πήγε στην Αν Μπάνκροφτ, η οποία λόγω θεατρικών υποχρεώσεων δεν είχε μπορέσει να παρευρεθεί. Όταν το όνομα της νικήτριας ανακοινώθηκε, η Ντέιβις πάγωσε και η Κρόφορντ την προσπέρασε για να παραλάβει το Όσκαρ για λογαριασμό της Αν Μπάνκροφτ. Η Ντέιβις δεν είχε πει ακόμη την τελευταία λέξη της.
Δυο χρόνια αργότερα, πρωταγωνίστησε στην ταινία Το μυστικό της Σάρλοτ του Όλντριτς. Αρχικά η παραγωγή αυτή φιλοδοξούσε να επανενώσει τη Ντέιβις με την Κρόφορντ, για να επαναληφθεί η επιτυχία του Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν. Μετά από μερικές ημέρες γυρισμάτων όμως, η Ντέιβις ανάγκασε την Κρόφορντ να αποχωρήσει και τη θέση της πήρε η φίλη της Ολίβια Ντε Χάβιλαντ. Η ταινία ήταν επιτυχημένη και ανανέωσε το ενδιαφέρον του κοινού για τη Ντέιβις, που συνέχισε να είναι ενεργή στο χώρο του κινηματογράφου μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 60.
Περιστατικά, μυστικά και ψέμματα
Επειδή δεν είχε το προνόμιο έγκρισης των σεναρίων της, αποφάσισε να σπάσει το συμβόλαιο της και στα τέλη του 1936. Ταξίδεψε στην Αγγλία, για να γυρίσει δύο ταινίες με τον Άγγλο σκηνοθέτη Αλεξάντερ Κόρντα. Το επιτελείο της Warner τότε κινήθηκε δικαστικώς εναντίον της για αθέτηση συμβολαίου. Η Ντέιβις έχασε τη δίκη και γύρισε στο Χόλιγουντ έχοντας χάσει σχεδόν όλη της την περιουσία.
Η Ντέιβις στη διάρκεια των γυρισμάτων της Ζέζεμπελ ερωτεύτηκε και σύναψε σχέση με τον Γουίλιαμ Γουάιλερ, ο οποίος όπως κι εκείνη ήταν παντρεμένος και δεν ήταν διατεθειμένος να χωρίσει τη γυναίκα του. Η Ντέιβις τον αποκάλεσε αργότερα στη βιογραφία της ως τον έρωτα της ζωής της. Την ίδια χρονιά συμπρωταγωνίστησε με τον Έρολ Φλιν, για τον οποίο έτρεφε μεγάλη αντιπάθεια, στην ταινία Μετά την καταιγίδα.
Ο Ντέιβιντ Σέλζνικ στην ταινία του Όσα Παίρνει ο Άνεμος, ήθελε την Ντέιβις να παίξει το ρόλο της κακομαθημένης καλλονής του Αμερικανικού Νότου, αλλά η Γουόρνερ δε την δάνεισε. Ο Σέλζνικ βρήκε την ηθοποιό που ενσάρκωσε τελικά την Σκάρλετ στο πρόσωπο της Βίβιαν Λι.
Στα τέλη της δεκαετίας του 30 η Ντέιβις ήταν η πιο επιτυχημένη ηθοποιός και η πιο ισχυρή προσωπικότητα του Χόλιγουντ. Τον Ιανουάριο του 1941 η Μπέτι Ντέιβις έγινε πρόεδρος της ακαδημίας των Όσκαρ, ήταν πρώτη ηθοποιός με αυτή τη διάκριση. Οι πρώτες της προτάσεις δεδομένου του Β' Παγκοσμίου πολέμου, ήταν να πωλούνται εισιτήρια για την τελετή των Όσκαρ, των οποίων τα κέρδη θα διατίθεντο για βοήθεια στα εμπόλεμα κράτη, επίσης πρότεινε να ματαιωθεί η δεξίωση μετά την τελετή. Οι ριζοσπαστικές τις ιδέες βρήκαν αντίσταση κι η Ντέιβις αποχώρησε απ' τη θέση του προέδρου και μήνες αργότερα, όντας ακόμη θυμωμένη, δεν παρευρέθηκε στην βραδιά των Όσκαρ, παρόλο που είχε λάβει την 6η της υποψηφιότητα για την ταινία Οι μικρές αλεπούδες (The Little Foxes) του 1941.
Το 1949 στο Χόλυγουντ υπήρχε η πεποίθηση ότι η επιτυχία είχε τελειώσει πλέον για τη Ντέιβις. Η ηθοποιός είχε δημιουργήσει τη φήμη ότι ήταν δύσκολη κι οι παραγωγοί δύσκολα θα της εμπιστεύονταν πλέον σενάρια. Όμως η Μπέτι Ντέιβις έχοντας καταφέρει να ανανεώσει την εικόνα της με το Όλα για την Εύα, η Ντέιβις ξεκίνησε να συμμετέχει σε ανεξάρτητες παραγωγές. Οι ταινίες τις οποίες διάλεξε να εμφανιστεί μετά όμως ήταν μέτριες και δεν μπόρεσε να ανανεώσει το ενδιαφέρον του κοινού για τα έργα στα οποία εμφανιζόταν. Οι κριτικοί ήταν πολλές φορές ευνοϊκοί μαζί της, μα άλλες αρνητικοί. Κατέκριναν κυρίως το γεγονός ότι μετά το Όλα για την Εύα η Ντέιβις υποδύονταν περισσότερο τον εαυτό της στις ταινίες της κι ότι πλέον η προσωπικότητά της, οι χειρονομίες της και το κάπνισμα αποτελούσαν μέρος της κάθε κινηματογραφικής της εμφάνισης. Η Ντέιβις ήταν πλέον γνωστή ως ιδιαίτερη προσωπικότητα κι οι χαρακτηριστικές της κινήσεις αντιγράφονταν από κωμικούς και μίμους σε κλαμπ.
Το 1952 διαπιστώνοντας την ύφεση στην κινηματογραφική της καριέρα η Ντέιβις στράφηκε ξανά στο θέατρο. Το καινούργιο της θεατρικό εγχείρημα ήταν το μιούζικαλ Two's Company με σκηνοθέτη το Ζυλ Ντασέν. Η Ντέιβις δεν είχε εμπειρία στο μιούζικαλ και βρέθηκε έξω από τα χωράφια της. Οι κριτικές ήταν μέτριες κι η Ντέιβις αναγκάστηκε να διακόψει μετά από βαρύ κρούσμα οστεομυελίτιδας. Το 1960 μετά το χωρισμό της με τον Γκάρι Μέριλ η Ντέιβις έγραψε την πρώτη της αυτοβιογραφία Μια μοναχική ζωή (A lonely life).
Το 1983, μετά την ολοκλήρωση της τηλεταινίας Right of way με τον Τζέιμς Στιούαρτ, της διέγνωσαν καρκίνο του μαστού και της έκαναν μαστεκτομή. Δυο εβδομάδες μετά την εγχείρηση υπέστη εγκεφαλικό. Η υγεία της ήταν σε κρίσιμη κατάσταση και όλοι νόμιζαν ότι θα πέθαινε. Εκείνη την εποχή η κόρη της Μπάρμπαρα, έγραψε κι εξέδωσε το βιβλίο My mother's keeper, στο οποίο παρουσίαζε τη μητέρα της αυταρχική κι αλκοολική. Όταν η Ντέιβις συνήλθε, με μικρή παράλυση στην αριστερή γνάθο και στο αριστερό της χέρι, αποκλήρωσε την κόρη της και δεν της ξαναμίλησε μέχρι και το θάνατό της το 1989. Ο πρώην σύζυγος της Ντέιβις, Γκάρι Μέριλ, κι άλλοι οικογενειακοί φίλοι, διέψευσαν τα γεγονότα του βιβλίου υποστηρίζοντας ότι η Μπάρμπαρα το έγραψε οδηγούμενη από φιλαργυρία. Η Ντέιβις βοηθούσε οικονομικά την οικογένεια της κόρης της κι αυτό ήταν κάτι που αναγνωρίστηκε από όλους τους υποστηρικτές της. Ο γιος της Ντέιβις πήρε επίσης το μέρος της μητέρας του και δεν ξαναμίλησε στη Μπάρμπαρα. Ως απάντηση στο βιβλίο της Μπάρμπαρα η Ντέιβις συνέγραψε την δεύτερη αυτοβιογραφία της This'n'That.
Το 1989, ανακάλυψε ότι ο καρκίνος της είχε υποτροπιάσει, ανέκαμψε για λίγο καιρό, πράγμα που της επέτρεψε να ταξιδέψει στην Ισπανία όπου την τίμησαν με βραβείο καριέρας, αλλά κατά τη διάρκεια της διαμονής της εκεί η υγεία της χειροτέρευσε. Όντας αδύναμη να επιστρέψει στην Αμερική ταξίδεψε μέχρι τη Γαλλία, όπου και εισήχθη σε αμερικανικό νοσοκομείο στην πόλη Νεϊγί επί του Σηκουάνα (Neuilly sur Seine). Πέθανε στις 6 Οκτωβρίου 1989.
Δείτε μία συνέντευξή της στο talk show του Dick Cavett:
