Την Αριάδνη την γνώρισα σε ένα bar πίσω από τα decks. Ντυμένη στην τρίχα και αφοσιωμένη ολοκληρωτικά στην μουσική της έμοιαζε να ανήκει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Όταν μίλησα μαζί της κατάλαβα πως πραγματικά έχει βρει έναν έξυπνο τρόπο να ξεφεύγει από την πραγματικότητα. Σχεδιάζοντας μοναδικές δημιουργίες σε ένα υπέροχο μαγαζί στο Παγκράτι και παίζοντας τις μουσικές της όποτε της επιτρέπουν οι υποχρεώσεις της, αυτό το κορίτσι αποδεικνύει πως τα όνειρα δεν είναι πολυτέλεια αλλά η μόνη μας ευκαιρία για να διασώσουμε την ζωή μας.
Αριάδνη πες μας δυο λόγια για σένα; Που μένεις και από που κατάγεσαι και ποιες σπουδές έχεις κάνει;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Με αποχρώσεις από Πελοπόννησο, Θεσσαλονίκη και Βηρυτό. Τα σχολικά μου χρόνια τα πέρασα στο Π.Ψυχικό και σπούδασα πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Ήθελες πάντα να ασχοληθείς με το σχέδιο μόδας;
Νομίζω ότι το σχέδιο μόδας προσπαθεί, εδώ και χρόνια να ασχοληθεί μαζί μου. Δεν είναι τόσο το σχέδιο, όσο ο τρόπος έκφρασης σε σχέση με τα ρούχα και το ντύσιμό μου. Η μητέρα μου έραβε πάντα, από χόμπυ. Από μικρό κοριτσάκι είχα “tailor made” φορέματα. Νομίζω πως είναι και στο DNA μου. Ο αδερφός του παππού μου ήταν ο σπουδαιότερος και διασημότερος ράφτης της Βηρυτού. Τον θυμούνται μέχρι και σήμερα.
Πότε ξεκίνησες να δημιουργείς τα δικά σου σχέδια και τι σε έκανε να πάρεις την απόφαση να ανοίξεις δικό σου μαγαζί;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έφτιαχνα σε χαρτί ή στο μυαλό μου ρούχα που ήθελα να φορέσω για κάποια εμφάνιση. Ήθελα πάντα να είμαι καλοντυμένη και τα ρούχα μου να είναι μοναδικά. Όταν κατάλαβα ότι, στην πραγματικότητα, θέλω το ίδιο και για όλες τις γυναίκες, αποφάσισα να το προσπαθήσω και να το εντάξω στην καθημερινότητα μου. Έτσι, συνεργάστηκα με τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου, που τον εμπιστεύομαι απόλυτα και του οφείλω ό,τι είμαι και κάναμε μαζί το “φασκόμηλο”. Μιλάω φυσικά για την μητέρα μου.
Είναι εύκολο να είσαι νέος επιχειρηματίας; Δεν είναι μεγάλο το ρίσκο;
Τίποτα δεν είναι εύκολο. Γίνεται όμως όταν το αγαπάς και όταν σε γεμίζει. Θέλει πολλή προσπάθεια, πείσμα και οργάνωση. Ειδικά στις μέρες μας που έχουν αλλάξει πολλά τουλάχιστον στον τρόπο που ντύνονται οι γυναίκες.
Ταυτόχρονα, ασχολείσαι και με την μουσική. Πως ξεκίνησε αυτό; Σε ποια μαγαζιά δουλεύεις και πόσες μέρες την εβδομάδα;
Αχ!! Αν τα ρούχα είναι η μεγάλη μου αγάπη, η μουσική είναι ο εραστής μου, που μου παίρνει τα μυαλά. Ξεκίνησα να δουλεύω σαν dj, πριν πέντε χρόνια, σ’ ένα μικρό bar του κέντρου. Τυχαία, όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες. Και συνέχισε στα πιο όμορφα bars της πόλης (Toy Café, The Gin Joint, The Clumsies). Είχα την ευτυχία να συνεργαστώ με υπέροχους ανθρώπους. Τώρα, λόγω πίεσης χρόνου, έχω κρατήσει τις Κυριακές στο White Spoon, που εδώ και 3 χρόνια έχουμε γίνει οικογένεια.
Είναι δύσκολη η νύχτα; Τα πράγματα δεν γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα όταν κάποιος έχει μια δραστηριότητα και μέσα στην μέρα;
Η νύχτα είναι μαγική και οι άνθρωποι που την φλερτάρουν, επίσης. Παίζω μουσική για να πάρω και να δώσω ενέργεια. Όταν βάζω το πρώτο cd η μέρα έχει σβήσει μαζί με τον ήλιο. Μαζί της και οι εντάσεις και η όποια κούραση.
Πως φέρονται οι άντρες σε μια γυναίκα dj. Αντιμετωπίζεις ακρότητες;
Στα 5 χρόνια που παίζω μουσική, δεν έχω έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση. Αντιμετωπίζω το φλερτ με χιούμορ και έχω κάνει σπουδαίους φίλους.
Είναι κατάρα ή ευχή να έχεις τόσα ταλέντα;
Δεν είναι θέμα ταλέντου. Είναι θέμα τρόπου ζωής. Έτσι ονειρεύτηκα τη ζωή μου. Να κάνω αυτό που αγαπώ, ό,τι κι αν είναι αυτό, και να γεμίζω τη μέρα μου δημιουργικά.
Πως είναι μια μέρα μια τόσο πολυάσχολης γυναίκας;
Γεμάτη! Κάθε μέρα είναι διαφορετική, και αυτό ίσως είναι που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου. Ανάλογα με τις υποχρεώσεις μου μπορεί να βρίσκομαι είτε στο ατελιέ για να ράβω και να σχεδιάζω, είτε να αγοράζω υλικά, είτε να κλέβω λίγο χρόνο να δω έναν φίλο, είτε να γεμίζω λίγα λεπτά με μουσική για να χαλαρώσω. Πάντα βρίσκω όμως χρόνο να μαγειρέψω ή για να πιώ ένα ποτό.
Σου μένει χρόνο για τον εαυτό σου κα την προσωπική σου ζωή;
Έχω την πολυτέλεια, δουλεύοντας με δικούς μου ανθρώπους, να φτιάχνω έτσι το πρόγραμμά μου ώστε να μου μένει χρόνος για την Αριάδνη. Και όσο περνάει από το χέρι μου να τα συνδυάζω.
Θεωρείς ότι με αυτόν τον τρόπο ζωής θα μπορούσες να κάνεις οικογένεια και να μεγαλώσεις ένα παιδί;
Είναι κάτι που δεν με αγχώνει. Ένα παιδί είναι ευλογία. Κι αν δεν μπορούσα να τα καταφέρω, θα τα άφηνα όλα για να μεγαλώσω τα παιδιά μου όπως θέλω. Είμαι κλασσική και παραδοσιακή γυναίκα, γεννημένη μανούλα!
Τις άλλες γυναίκες πως τις βλέπεις γύρω σου; Έχουν διάθεση να περιποιούνται τον εαυτό τους ακόμα και σε αυτή την φρενήρη πραγματικότητα ή έχουν πέσει οι αντοχές τους;
Τις βλέπω, δυστυχώς, όπως είναι. Ζούμε σε μια εποχή που όλα είναι εύκολα και γρήγορα. Ακόμα και τα ρούχα. Οι ρίζες μου έρχονται από μια χώρα που οι γυναίκες, παρόλο που καλύπτουν το πρόσωπό τους λόγω της θρησκείας τους, από κάτω είναι κοκέτες. Έτσι έμαθα κι εγώ. Δεν μου αρέσουν οι γυναίκες που κυκλοφορούν με φόρμες και απεριποίητα μαλλιά, ούτε εκείνες που ακολουθούν πιστά τη μόδα και χάνουν την μοναδικότητά τους.
Τα ρούχα σου που απευθύνονται;
Τα ρούχα μου είναι, κατ’ εξοχήν θηλυκά και για όλες τις ώρες. Μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι με όλες τις ηλικίες. Όλες έχουν ενδιαφέρον. Από τα μικρά κορίτσια που τώρα ανακαλύπτουν το στυλ τους μέχρι εκείνες τις γυναίκες που έχουν ζήσει πολλές εποχές και ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Λατρεύω να μεταμορφώνω την εμφάνιση μιας γυναίκας και να προσθέτω μικρές ή μεγάλες πινελιές στο στυλ της.
Πως βρίσκεις τις πρώτες ύλες; Από που αντλείς έμπνευση;
Δίνω μεγάλη σημασία στην ποιότητα των υφασμάτων. Δουλεύω μόνο με φυτικές ύλες, όπως μετάξι, βαμβάκι, λινά. Μπορώ να αγοράσω υφάσματα από οπουδήποτε, αρκεί να με εμπνεύσουν. Συνεργάζομαι όμως και με ανθρώπους που εμπιστεύομαι μετά από τόσα χρόνια.
Μπορεί να αντλήσω έμπνευση από τα χρώματα του Μεξικού, την κουλτούρα της Αφρικής, από μια ταινία με την Audrey Hepburn ή την Τζένη Καρέζη, από τα φτωχά κορίτσια της δεκαετίας του ’50 που φορούσαν ένα φόρεμα – το οποίο θα κρατούσαμε σήμερα στην ντουλάπα μας για ειδικές περιπτώσεις – για να πάνε στο μπακάλικο να αγοράσουν ένα πελτέ τομάτας. Θα μπορούσα να πω ότι αντλώ έμπνευση ακόμα και αππό ένα cocktail, έναν μεγάλο έρωτα ή και την Σίφνο.
Δεν επηρεάζει την τέχνη σου η σύγχρονη, σκληρή πραγματικότητα; Δεν θεωρείς το είδος σου (tailor made) ένα είδος πολυτελείας;
Ναι είναι. Σ’ αυτούς τους γρήγορους ρυθμούς, αποτελεί πολυτέλεια να αφιερώσεις χρόνο και σκέψη στο τι θα φορέσεις. Υπάρχουν πολλά ,μαγαζιά, με ποικιλία ρούχων και τιμών που μπορεί μία γυναίκα να βρει ό,τι θέλει. Στο “φασκόμηλο” κάθε ρούχο είναι μοναδικό και σχεδιασμένο για το κάθε κορίτσι, και δεν ράβεται δεύτερη φορά. Είναι θέμα φιλοσοφίας. Και οι τιμές εξαρτώνται μόνο από το τι θέλει και μπορεί να διαθέσει ο καθένας.
Έχεις μια ρομαντική προδιάθεση. Πως αυτό εξυπηρετεί την καθημερινότητα σου;
Είναι απλό. Την γεμίζει με μαγεία!
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από πέντε χρόνια; Ποια είναι τα όνειρα σου;
Δεν ξέρω αν μπορώ να την φανταστώ σε πέντε. Θα προτιμούσα σε δέκα. Και με φαντάζομαι να ζω στις Κυκλάδες και να έχω ένα ταβερνάκι που θα μαγειρεύω κάθε μέρα ό,τι μου ’ρθει. Θα ανοίγω το παράθυρο για να βλέπω τη θάλασσα και θα ακούω μόνο “μαμά”!
Τελικά, οι γυναίκες τα καταφέρνουν όλα;
Άλλη ερώτηση.
