Την τραγική ιστορία του μοντέλου Ellidy Pullin, η οποία έχασε τον σύντροφό της και Ολυμπιονίκη Alex Pullin και ύστερα γέννησε το παιδί τους, έφερε στο φως η εφημερίδα The Sun.
Ήταν το 2020, όταν ο μόλις 32χρονος Ολυμπιονίκης snowboarder που συμμετείχε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2010, 2014 και 2018, έχασε τη ζωή του.
Το τραγικό γεγονός είναι ότι η σύντροφός του έμαθε για τον ξαφνικό χαμό του από το social media και συγκεκριμένα από μια ανάρτηση για ένα νεκρό σώμα που ανασύρθηκε από τη θάλασσα. Ήταν ο πρώην Ολυμπιονίκης, ο οποίος είχε πνιγεί ενώ έκανε ψαροντούφεκο.
Η Ellidy, θέλοντας όμως να σταθεί στα πόδια της και να ξεπεράσει το τι είχε συμβεί, αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να προχωρήσει σε αυτό που οι δυο τους ονειρεύονταν καιρό.
Η ίδια ανακάλυψε ότι υπάρχει η μέθοδος της μεταθανάτιας ανάκτησης σπέρματος και ξεκίνησε τις προσπάθειες για εξωσωματική γονιμοποίηση. Μετά από δύο γύρους εξωσωματικών, το μοντέλο γέννησε ένα χρόνο αργότερα την κόρη τους Minnie Alex Pullin, η οποία πήρε και το όνομα του πατέρα της.
Μάλιστα το πρώην μοντέλο πρόσφατα κυκλοφόρησε και βιβλίο που διηγείται την ιστορία της.
Τι είναι η μεταθανάτια ανάκτηση σπέρματος
Η μεταθανάτια ανάκτηση σπέρματος (ΜΑΣ) είναι διαδικασία κατά την οποία τα σπερματοζωάρια συλλέγονται από τους όρχεις ενός ανθρώπινου πτώματος μετά τον εγκεφαλικό θάνατο.
Για να πραγματοποιηθεί η ανάκτηση σπέρματος, ένας χειρουργός ή ουρολόγος μπορεί να προσχωρήσει στην διαδικασία της επιδιδυμικής αναρρόφησης (εξαγωγή σπέρματος με βελόνα μέσω του δέρματος), στην βιοψία των όρχεων ή και στην πλήρη αφαίρεσή τους. Μόλις εξαχθεί το σπέρμα, μπορεί να αποθηκευτεί με τον ίδιο τρόπο που οι κλινικές αποθηκεύουν και παγώνουν το σπέρμα ενός ζωντανού δότη.
Η πρώτη επιτυχής ανάκτηση σπέρματος από πτώμα αναφέρθηκε το 1980, σε μια υπόθεση που αφορούσε έναν 30χρονο άνδρα που έπεσε εγκεφαλικά νεκρός μετά από τροχαίο ατύχημα και του οποίου η οικογένεια ζήτησε διατήρηση του σπέρματος.
Σύμφωνα με τον Jesse Mills, διευθυντή της Ανδρικής Κλινικής στο UCLA, "το σπέρμα μπορεί να εξαχθεί από έναν ασθενή που είναι εγκεφαλικά νεκρός. Το χρονικό πλαίσιο μπορεί να είναι και μέχρι 36 ώρες μετά τον θάνατό του.
