Συγγραφέας δύο βιβλίων που έχουν αγαπηθεί, «Το δώρο» και «Κάπταιν. Γράμματα στον μπαμπά μου» (και τα δύο από Key Books), εμπνευστής του μαθήματος αξιών και αυτογνωσίας «Ναι, μπορώ» με στόχο να μπει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας, ο Στέφανος Ξενάκης μας παρακινεί να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και διαχείρισης της καθημερινότητάς μας, προς μια πιο θετική αλλά παρ' όλα αυτά ρεαλιστική κατεύθυνση, χωρίς ευχολόγια και κενές περιεχομένου παραινέσεις.
Πριν από λίγες μέρες έκανε μια ανάρτηση στο Facebook που έγινε viral, για τους καθημερινούς, συχνά αόρατους ήρωες γύρω μας. Μια ανάσα αισιοδοξίας και ευγένειας μέσα στη μαυρίλα και την γκρίνια που συνήθως αναπαράγονται μέσα από τα social media.
Συγκεκριμένα έγραψε:
«ΔΗΜΗΤΡΗΣ
»Επιστροφή από Σκιάθο στον Άγιο Κωνσταντίνο με το μικρό πλοίο ΣΥΜΗ. Μικρό, σχετικά παλιό αλλά περιποιημένο και καθαρό. Γεμάτο κόσμο μια κι είναι Κυριακή απόγευμα. Έχει τρεις ανδρικές και τρεις γυναικείες τουαλέτες. Σχετικά λίγες για το μέγεθος του πλοίου, αλλά από ότι φαίνεται το έχουν υπολογίσει σωστά. Τόσο στον πηγαιμό προς Σκιάθο, όσο και στην επιστροφή (4 ώρες ταξίδι) όσες φορές επισκέφτηκα την τουαλέτα ήταν υποδειγματικά καθαρή.
»Δεν κρατήθηκα. Πήγα στο προσωπικό και ρώτησα ποιος τις καθαρίζει. Ο υπεύθυνος ήταν εκεί. Λεγόταν Δημήτρης. Στην ερώτηση με κοίταξε καχύποπτα στην αρχή.
»“Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?”
»“Αντιθέτως, είναι πεντακάθαρες”.
»Στην αρχή του πήρε λίγη ώρα. Έπρεπε να το επαναλάβω.
»“Συγχαρητήρια. Είναι υποδειγματικά καθαρές”.
»Χάρηκε πολύ.
»“Σας ευχαριστώ πολύ”.
»Έλαμψαν τα μάτια του. Λες και ψήλωσε.
»Έφυγα και συνέχισαν να λένε κάτι μεταξύ τους χαρούμενοι κι ολίγον έκπληκτοι.
»Η δουλειά του Δημήτρη είναι οι τουαλέτες να είναι καθαρές. Όχι να λάμπουν. Είναι η δική του επιλογή να λάμπουν. Συχνά μιλάω για το 1-2% των ανθρώπων που έχουν επιλέξει να πηγαίνουν το extra mile. Δεν έχει σημασία τι κάνεις, αλλά πώς το κάνεις. Είναι επιλογή να είσαι στο 1-2% είτε είσαι επιχειρηματίας, είτε γιατρός, είτε εκπαιδευτικός, είτε καλλιτέχνης, είτε ακόμα και άστεγος. Σε μια ομιλία μου στο Αγρίνιο, μια κοπέλα δεν άκουγε καλά και νόμιζε ότι τόση ώρα έλεγα για το extra (s)mile. (χαμόγελο). Λοιπόν, τελικά η τύπισσα είχε δίκιο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι και χαμογελαστοί γιατί αυτό που κάνουν το κάνουν πρώτα από όλα για κείνους. Κοιμούνται πιο όμορφα το βράδυ. Είναι περήφανοι για τον εαυτό τους. Έχουν επιλέξει να τη ζουν όμορφα τη ζωή τους.
«Δεν έχει σημασία τι κάνεις, αλλά πώς το κάνεις. Είναι επιλογή να είσαι στο 1-2% είτε είσαι επιχειρηματίας, είτε γιατρός, είτε εκπαιδευτικός, είτε καλλιτέχνης, είτε ακόμα και άστεγος»
»Εγώ από την πλευρά μου έχω επιλέξει να εστιάζομαι στο καλό και να το λέω, να το μοιράζομαι, να το πολλαπλασιάζω. Όταν το πολλαπλασιάζεις, το πολλαπλασιάζεις πρώτα από όλα μέσα σου. Με αυτό τον τρόπο το αναπαράγεις, το ανατροφοδοτείς.
»Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι η σημαντικότερη επιλογή της ζωής σου είναι κατά πόσον ζεις σε ένα φιλικό ή σε ένα εχθρικό περιβάλλον.
»Εγώ έχω επιλέξει να ζω σε ένα άκρως φιλικό περιβάλλον.
»Είναι η συνήθεια που άλλαξε τη ζωή μου.
»Όποιος δεν την έχει δοκιμάσει, ας τη δοκιμάσει.
»Κάπου διάβασα ότι όπου εστιάζεις, αυτό βλέπεις.
»Μη σου πω ότι όπου εστιάζεις αυτό γίνεσαι».